انواع شرکت ها:

شرکت های تجاری به هشت دسته تقسیم می شوند که شامل سهامی عام، سهامی خاص، با مسئولیت محدود، تضامنی، مختلط غیر سهامی، مختلط سهامی، نسبی و تعاونی هستند که هرکدام مدارک و مراحل خاص خود را جهت ثبت شرکت دارند .

اکنون به توضیح این شرکت ها می پردازیم:

شرکت سهامی عام: شرکت بازرگانی ای است که بخشی از سرمایه آن از طریق فروش سهام به مردم عام تامین می شود. در این شرکت تعداد سهام داران باید حداقل سه نفر باشند که این امر می تواند منجر به جمع شدن سرمایه های کوچک و  تبدیل انها به یک سرمایه بزرگ گردد. سهام در این شرکت ها از طریق اوراق بهادار داد و ستد می شود و نقل و انتقال به اسانی انجام می شود و نیازی به رضایتمندی بقیه سهام داران ندارد.

 

شرکت سهامی خاص: شرکت سهامی خاص شرکت بازرگانی ای است که مسئولیت تمامی سهام داران درمورد بدهی های شرکت محدود به مبلغ سرمایه گذاری شده در شرکت اسن و در صورت عدم کفایت مجبور نیستند اموال شخصی خود را در این راه خرج کنند. در این شرکت ها سهام قابل داد و ستد در بورس اوراق بهادار نیست ولی توسط مردم به راحتی قابل معامله است. این شرکت ها با حداقل سه نفر سهام دار تشکیل می شود و سهام بدون نیاز به ثبت در دفتر اسناد رسمی قابل نقل و انتقال است. همچنین ضروری است که 35%مبلغ اعلامی به صورت نقد به حساب شرکت واریز می گردد و 65%در تعهد مابقی ظرف 5سال تادیه می گردد.

 

شرکت با مسئولیت محدود: مسئولیت هریک از سهام داران در مورد بدهی های شرکت محدود به مبلغ سرمایه گذاری شده در شرکت است و در صورت عدم کفایت مجبور نیستند اموال شخصی خود را در این راه مصرف کنند. به این معنی که اگر شرکت ورشکست شود و نتواند جوابگوی طلبکاران باشد فقط سرمایه سهامداران از بین می رود و طلبکاران نمیتوانند باقیمانده مطالبات خود را از اموال شرکای شرکت مطالبه کنند. در این شرکت با حداقل دو شریک قابل ثبت است و هرکدام از شرکا بر اساس سهمی که از شرکت دارند از حقرای برخوردارند و می توانند در اساسنامه حق رای ها را تغییر دهند. نقل و انتقال سهام تنها از راه دفتر اسناد رسمی امکان پذیر است.

 

شرکت تضامنی: شرکتی است که در آن تحت نام مخصوص برای امور اداری بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی  تشکیل می شود و برعکس شرکت های سهامی، اعتبار و شخصیت شرکا بیش از هرچیز شاخص شرکت است. اگر دارایی شرکت برای تادیه تمام قروض کافی نباشد هریک از شرکا مسئول پرداخت تمام قروض شرکت است. یعنی اگر شرکت ورشکسته اعلام گردد طلبکاران نسبت به دارایی شرکت بر طلبکاران خود ارجحیت دارند. در نتیجه تابعیت شرکت از تابعیت شرکا جداست هرچند که کنترل شرکا بر این نوع شرکت از شرکت های دیگر بیشتر است.  به همین دلیل حتی ممکن است بیشتر یا تمام شرکای یک شرکت تضامنی، خارجی باشند ولی شرکت ایرانی تلقی شود.

 

 

 

 

شرکت مختلط غیر سهامی: گاهی شرکت های سرمایه گذار با شرکت های ضامن مخلوط شده و نوع دیگری از شرکت را پدید می اورند. این نوع شرکت ها برای امور تجاری تحت اسم مخصوص بین یک یا چند نفر شریک ضامن و یک یا چند نفر شریک با مسئولیت محدود بدون انتشار سهام تشکیل می گردد. در این شرکت، شریک ضامن مسئول کلیه قروضی است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت حاصل شود و مسئولیت شریک با مسئولیت محدود تا میزان سرمایه ای است که در شرکت سرمایه گذاری کرده یا خواهد کرد. این شرکت ها دو نوع شریک دارند، یکی شریک ضامن که شبیه ضامن در شرکت های تضامنی است و دیگری غیر ضامن که وجود شریک اخیرالذکر، شرکت مختلط غیر سهامی را از شرکت تضامنی متمایز می سازد.

 

شرکت مختلط سهامی: این شرکت، شرکتی است که تحت نام مخصوص بین یک عده شرکای سهامی و یک یا چند شریک ضامن تشکیل می شود. شرکای سهامی کسای هستند که سرمایه ی انها به صورت سهام یا قطعات سهام متساوی القیمه درآمده و مسئولیت انها تا میزان همان سرمایه ای است که در شرکت دارند. شریک ضامن کسی است که سرمایه او به صورت سهام در نیامده و مسئول کلیه قروضی است که ممکن است علاوه بر دارایی شرکت پیدا شود.

شرکت نسبی: این شرکت برابر با قانون تجارت، شرکتی است که برای امور تجارتی تحت اسم مخصوص بی دو یا چند نفر تشکیل می شود و مسئولیت هر یک از شرکا به نسبت سرمایه ای است که در شرکت گذاشته است. در این گونه شرکت ها همانند شرکت های تضامنی تمام سرمایه نقدی تادیه و سهم الشرکه غیر نقدی نیز تسلیم شده است. در شرکت های نسبی نقل و انتقال سهم الشرکه صرفا با موافقت همه اعضا میسر است درنتیجه مشخص است که انتقال سهم در این شرکت ها کار ساده ای نیست. قانون میگوید اگر دارایی شرکت نسی برای تادیه تمام قروض شرکت کافی نباشد هر یک از شرکا به نسبت سرمایه ای که در شرکت داشته مسئول تادیه قروض شرکت است.

شرکت تعاونی: در این شرکت افرادی که هم صنف یا تناسبی مشابه دارند برای دستیابی به منافع مشترک گردهم می ایند برای تهیه مسکن یا خرید مایحتاج یا کسب اعتبار و وام بهم کمک می کنند و تعاونی درست می کنند. برای این کار اعضا سرمایه معینی را در میان می گذارند و دسته جمعی مشکل را حل می کنند. مثلا کالای مورد نیاز اعضا را خریداری کرده و بدون سود ویا با سود خیلی جزئی به اعضا می فروشند و از این طریق واسطه های غیرضروری در کسب و تجارت اینگونه مشاغل کاذب حذف می گردند. در شرکت تعاونی اعصا سرمایه یکسانی ندارند ولی هر کس صاحب یک رای می باشد. درواقع تعاونی متکیبهاعضا است نه سرمایه.